مسابقه وبلاگ من

چرا واسه پسرم وبلاگ درست کردم ؟

اكثر ما چيز زيادي از كودكيمون يادمون نمياد ... من از كل دوران كودكيم يه عروسك قرمز يادمه...و چيزايه خيلي كم ديگه كه مثل يه هاله از ذهنم عبور ميكنه ، با تعداد محدودي عكس...وقتي هم كه بزرگ شديم پدر و مادرمون نميتونن كل احساسايي كه اونموقع بهمون داشتن يا خاطرات اون زمانو برامون توصيف كنن ...

 محمد امين عزيزم تو وجود من بود و من هميشه به اين فكر ميكردم كه چطور بعدها ميتونم به پسرم بگم كه هر لحظه عاشقش بودم و هستم و اون چطور ميتونه اين عشق رو و همينطور لحظه هاي زيباي زندگيشو با تمام وجود حس كنه تا اينكه با ني ني وبلاگ آشنا شدم...اين فرصت خوبي بود براي من تا به خواسته هام برسم پس از دستش ندادم.

حالا وقتي محمد امينم بزرگ بشه با تمام وجودش ميتونه كودكيشو حس كنه...لمسش كنه و مثل يه كودك صاف و پاك با لحظه هايي كه فرشته بود زندگي كنه و سعي كنه هميشه يه فرشته باقي بمونه.

همينطور من ومحمد امين اينجا دوستاي خوبي پيدا كرديم كه برامون ارزشمند و مهم هستن و براي تمام شاديهامون با هم ميخنديم

ني ني وبلاگ ممنونم كه اين امكانو به من و محمد امينم دادي و دوستت داريم

جا داره از مامان مهيار عزيز كه ما رو به اين مسابقه دعوت كردن تشكر كنم و طبق قانون مسابقه ، من هم سه دوست عزيزو دعوت مي كنم:

ناديا جان مامان امير علي

ماماني وروجك

مامان آرشا جوني